Η ποιήτρια και συγγραφέας Έλλη Λάγιου* που γεννήθηκε στη επαρχία Θεολόγο και μεγάλωσε στο χωριό Γιαννιτσάτι της Βορείου Ηπείρου στηρίζει την «Πρωτοβουλία για την επανατοποθέτηση του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου» με ένα ποίημα της αλλά και με επιστολή στήριξης.
Συγκεκριμένα στην επιστολή της αναφέρει: «Με την επιστολή αυτή, επιθυμώ να εκφράσω την αμέριστη στήριξή μου στη διατήρηση του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου, ενός συμβόλου που ενσαρκώνει την πλούσια ιστορική μας κληρονομιά και την αντοχή των ανθρώπων μας. Το άγαλμα αυτό δεν αποτελεί μόνο ένα μνημείο μνήμης, αλλά και μια υπενθύμιση των αγώνων για ελευθερία, αξιοπρέπεια και εθνική ταυτότητα. Η Βόρειος Ήπειρος, με τη βαθιά της σχέση με τον ελληνισμό, εξακολουθεί να αποτελεί μια ζωντανή φλόγα που μας συνδέει με τις ρίζες μας και μας εμπνέει για το μέλλον».
Ενώ καταλήγει: «Στηρίζοντας αυτό το μνημείο, στηρίζουμε την ίδια μας την ιστορία, την ανάγκη για ειρηνική συνύπαρξη και την απόδοση τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία. Είμαι βαθιά συγκινημένη από την πρωτοβουλία αυτή και ευελπιστώ η συμβολή μου να ενισχύσει την προσπάθεια προστασίας του μνημείου, το οποίο αποτελεί έναν πολύτιμο κρίκο στην αλυσίδα της συλλογικής μας μνήμης».
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το ποίημα που αφιέρωσε η Έλλη Λάγιου στην «Πρωτοβουλία για την επανατοποθέτηση του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου».
«Βόρειος Ήπειρος»
Ηπειρώτικο τραγούδι
σμιλεμενο με βράχους
βουνών, κρυφές ιστορίες,
στρατιές ηττημένων θεών.
Ποτάμια δακρύων σμίγουν
τους πόνους του παρελθόντος
με τους ήχους εγκατάλειψης
της θάλασσας του παρόντος
Βόρειος Ήπειρος,
πρώτοι θεοί, πρώτες αρχές,
κράμα ανθρώπινων φωνών,
φωτεινές νότες μέσα στη θύελλα.
Αργώ φορτωμένη όνειρα,
χαράζοντας μονοπάτια
στις σκιές της ιστορίας,
στον ήλιο που τους κατευθύνει.
Βόρειος Ήπειρος, γη της ψυχής,
που οι θεοί σε πρόδωσαν το 1913,
μα ούτε ο ήλιος ούτε οι άνεμοι
ξέπλυναν την προδοσία της σιωπής.
Στα βουνά σου, οι φωνές ακόμα αντηχούν,
φωνές που πάλευαν για ελευθερία,
μα δόθηκαν σε ξένους θεούς και
ξεχάστηκαν σε ανυπόγραφα χαρτιά.
Τι κι αν το αίμα πότισε τη γη,
η ψυχή παρέμεινε αδούλωτη,
στον χρόνο που κυλά σαν ποτάμι,
στον πόνο που στέκει σαν βράχος.
Οι γιοί σου, Ηπειρώτες, κρατούν ακόμα
τους ψιθύρους των παλιών ηρώων στα χείλη,
ψάχνοντας στη σκιά του χρόνου μια φλόγα
να ανάψει τη δίκαιη απαίτηση της ελευθερίας.
Κι όμως, εσύ παλεύεις ακόμα, με τα βράχια
και τα ποτάμια σου να σκαλίζουν τις ιστορίες
που δεν πρέπει στο ντουλάπι να ξεχαστούν.
Η γη σου καρτερεί το φως της αλήθειας
μια συνέχεια που επιτέλους θα σε λυτρώσει.
Το άγαλμα της Βορείου Ηπείρου, σκιά από χαλκό,
ακρωτηριασμένο, μα ακόμα ζωντανό.
Με τα δεσμά της μοίρας δεμένη σφιχτά,
όπως η Βόρειος Ήπειρος, κι αυτό ελευθερία ζητά.
*Η Έλλη Λάγιου ξεκίνησε να γράφει ποιήματα από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια ίσως επηρεασμένη από την αγάπη για την ποίηση και τη λογοτεχνική φλέβα της οικογένειας της. Ποιήματά της φιλοξενήθηκαν σε περιοδικά εφημερίδες και ραδιόφωνα σε Ελλάδα εξωτερικό και στη συλλεκτική έκδοση της «Φιλολογικής Πρωτοχρονιάς Ελλάδας». Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε Αγγλικά, Αραβικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Κινέζικα και Αλβανικά. Έχει λάβει μέρος σε παγκόσμια φεστιβάλ ποίησης και σε διάφορες παγκόσμιες Ανθολογίες. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «Ψυχής Πνοή», την ποιητική συλλογή «Αποχρώσεις Συναισθημάτων» και ένα e-book στο ηλεκτρονικό περιοδικό Υδράνη.
.jpg)
