Η Μαρία Χαιδούση Βασίλη στηρίζει την επανατοποθέτηση του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου

H Μαρία Χαιδούση Βασίλη με καταγωγή από το χωριό Καινούργιο των Αγίων Σαράντα, στηρίζει την «Πρωτοβουλία για την επανατοποθέτηση του αγάλματος της Βορείου Ηπείρου» με μια επιστολή καθώς και με ένα όμορφο λογοτεχνικό κείμενο με τίτλο  «Οι ρίζες μας».

«Συμπατριώτες μου και μη, θα ήθελα να είμαι κοντά σας και να δηλώσω με τη παρουσία μου,την αδικία που έχει υποστεί η αγαπημένη και προδομένη μας πατρίδα. Aντ' αυτού όμως, σας στέλνω λίγες σκέψεις βγαλμένες από την ψυχή μου, μα και την διαμαρτυρία μου, με σεβασμό προς το πρόσωπο όλων σας! Επιθυμώ και εύχομαι να επιληφθεί κάποια στιγμή η δικαιοσύνη και να λυθούν ζητήματα φλέγονται που αφορούν τη Βόρειο Ήπειρο, όπως η επιστροφή και η επανατοποθέτηση του αγάλματος Βόρειος Ήπειρος στη θέση του το συντομότερο δυνατόν».

Φεύγοντας από την Πατρίδα μας, ο πόθος μου ήταν να σπουδάσω και να εξελιχθώ σε έναν καλλιεργημένο και ολοκληρωμένο ψυχικά άνθρωπο. Αυτό δεν έγινε δυστυχώς και εμένα με βασάνιζε για χρόνια. Είκοσι Εφτά χρονώναποφάσισα να γραφτώ στο γυμνάσιο και έπειτα στο λύκειο. Αυτά τα πέντε χρόνια σχολείο μαγεύτηκα από τον κόσμο της γνώσης και της μάθησης. Το ταξίδι αυτό άλλαξε τη ζωή μου. Μου έδωσε κίνητρο να θέλω να είμαι δημιουργική και να θέλω μόνιμος να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος. Η συγγράφει κειμένων, ποιημάτων και πεζόν, αλλά και η λογοτεχνία είναι για μένα κινητήριος δύναμη που με κάνει να γίνομαι δημιουργική και μόνιμος καλύτερη στα γραπτά μου, αλλά και στην καθημερινότητα μου γενικότερα. Αυτό που βάζω πάντα σαν σκοπό στη ζωή μου είναι να ομιλώ στις ψυχές τον ανθρώπων και να ανακουφίζω ή έστω και λίγο τον οποίο πόνο, ή και χαρά μπορεί να έχουν. Ακόμα ακόμα και να ταυτιστούν με κάτι από αυτό που θα διαβάσουν. Βεβαίως εστιάζω κυρίως στον πόνο της ξενιτιάς και του ξεριζωμού που όλοι έχουμε βιώσει φεύγοντας από τη Γενέτειρα μας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης που μου έδωσαν βήμα να ακουστεί η φωνή μου απ' άκρη έως άκρη.

Τέλος, ευχαριστώ θερμά όλους εσάς για την υπομονή σας, που αφιερώσατε αυτά τα λίγα λεπτά να ακούσετε λίγα λόγια καρδιάς για την αγαπημένη μας πατρίδα αλλά και για εμένα προσωπικά.

«Οι Ρίζες μας»

Δεν ξεριζώνονται μάνα μου οι ρίζες του ξεπατριδομένου ανθρώπου! 

Δεν διαγράφονται από το χάρτη τόσο εύκολα,με καμία συνθήκη, με καμία υπογραφή και καμία απόφαση.

Δεν ξεριζώνονται, δεν περιορίζονται. Σύνορα δεν γνωρίζουν μήτε αποστάσεις,μα μήτε ξενιτιά.

Η ιστορία του ξεπατριδομένου ανθρώπου δεν απαγχονίζεται, δεν απεμπολείται, δεν καταπατείται. Οι ρίζες του, σμιλεύτηκαν μέσα στην ψυχή του τη μέρα που γεννήθηκε. Γλύπτης τις σμίλευσε με το γάλα της μάνας του. Με το χώμα που πάτησε, με τα δάκρυα που έχυσε και τους έδωσε μορφή χωμάτινη και ζώσα. Γλυπτό της έφτιαξε. Άγαλμα, που αναπαριστά και απεικονίζει μία γυναίκα ανδρεία, δεμένη πισθάγκωνα, να σέρνεται με το κεφάλι ψηλά αναζητώντας απεγνωσμένα την ελευθερία. Εκφράζοντας, τα δεινά που πέρασε και περνάει ακόμα, αυτός ο τόπος!

Και το ονόμασε, Βόρειος Ήπειρος!

Που όμως, οι έχοντες εξουσία, το εξαφάνισαν και αυτό. Μα, έστω κι αν μόνο ένας άνθρωπος θα μείνει απανταχού της γης, αυτό και μόνο του, είναι μαρτυρία. 

Οι ρίζες και οι ιστορία του ξεπατριδομένου ανθρώπου δεν χάνονται. Κυλούν στο αίμα του και του δίνουν νόημα για να ζει. Είναι η ύπαρξη του η ταυτότητα του, το καύχημα του. Οι ρίζες του, ρίζωσαν μέσα στην ψυχή του, είναι η ψυχή του! Είναι γραμμένες στο DNA του, και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανένας.